“Başını kaldır Şampiyon” Film, Ali ile Zehra’nın masumane hikayesini anlatır. Ali tamire götürdüğü Zehra’nın ayakkabısını eve dönüşte kaybeder. Ayakkabısız kalan Zehra kirasını bile ödemeyen fakir ailesine durumu açıklayamaz, zor durumda kalan kardeşler çözümü Ali’nin ayakkabısını dönüşümlü olarak kullanmayla bulur. Film gündelik hayatın basit bir öyküsünü sinemasal teknik ve şiirsel bir üslupla italyan Yeni Gerçekçi akımının öğelerinden faydalanarak anlatmış. Yönetmen Majid Majidi bu, hikaye ile iran islam devletinin sosyo-ekonomik sorunlarına ve kültürel değerlerini anlatır. Film çocuk gözüyle anlatılır, Çocukların gündelik yaşamdaki ve aileleri ile ilişkileri, yetişkin sorumluluklarını üstlenmeleri, çalışmak zorunda kalışlarını, yetişkin gibi düşünerek aile yoksul diye de kaybettiği ayakkabıyı anlatılmaz. Majid’in diğer filmlerinde olduğu gibi bu filmde de hümanist bir temayı çocuk kahramanlar üzerinden anlatır. Filmdeki çocuk kahramanlar etrafında olay örgüsüne işler, çocukların hüsnü niyet kararlarıyla film devam eder. Genel itibariyle çocuklar dışında geriye kalan karakterlerin hemen hepsi sert kaba ve çocukları anlamayanlardır. Çocukların ayakkabı hikayesi iyi niyet erdemlilik gibi evrensel değerleri savunur. Zehra kaybettiği ayakkabısının okuldaki bir kızın ayağında görür ve takip ettiği kızın bir körün kızı olduğunu öğrenir. Erdemli bir davranış gösteren Zehra ayakkabısını isteyemez. Filmin bir başka önemli hikayesi ise çocukların babası fakir çaycı Ekber’in hikayesidir. Ekber çaycılığın az getirisiyle kirasını ödeyemediğinden bahçıvan aletleri satın alarak uğursuz vahşi kentin burjuva bölgesine oğlu Ali’yle bahçıvanlık yapmaya gider. Proletarya sınıfından Ekber burjuvazinin devasa kapalı kapılarının arından sadece diyafonla iletişime geçer hem görüntü hem de iletişim sayesinde yönetmen kent-modernite ve kırsal-geleneksel diyalektiğini ezen ile ezilen, varlıklı ile yoksul, proletarya ile burjuva arası uçurumu gösterir. Yönetmen Marksizm’den referansla toplumsal sınıf mücadelesinin sömürülen-proletarya sınıfın kötü yaşam koşullarını ortaya koyup sınıflar arası adaletsizliği eşitsizliği gün yüzüne çıkarır. Filmin başında bahsettiğim Ekber’in bir aileden ücret almasının sebebi de Ali Rıza adındaki küçük çocuk olur. Film ana akım sinema uygun yoruma kapalı biter, eve dönecek olan baba her iki çocuğuna da ayakkabı almıştır. Final ise iki çocuğun diyalogsuz bedensel hareketleriyle masalsı bir tarzda biter. Buradaki önemli nokta birinci gelen Ali’nin onları mutlu edecek bir ayakkabıya sahip olamadığından yine mutsuz olmalarıdır. Yani onların mutluluğu bir çift ayakkabıya bağlıdır. Bütün karakterler saf sunulması Mecid’in insani değerleri yüceltmek istemesindendir.